محبّت دنیا با محبّت خدای تعالی جمع نشود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، احکام روزه از نظر امام خمینی (ره) درباره «روزه و حُبِ دنیا» در این بخش بخوانید.
دیلمی در ارشاد القلوب از حضرت امیر المؤمنین- علیه السلام- روایت کند که رسول اکرم- صلّی اللَه علیه و آله- فرمود:
«در شب معراج خدای تعالی فرمود: «ای احمد، اگر بنده‌ای نماز اهل آسمان و زمین را بخواند و روزه اهل آسمان و زمین را بگیرد و چون ملائکه طعام نخورد و جامه عابدان را بپوشد پس از آن در قلب او ببینم ذرّه‌ای از حبّ دنیا یا سمعه آن یا ریاست آن یا اشتهار آن یا زینت آن، با من مجاورت نمی‌کند در منزلم و از قلب او محبّت خود را بیرون می‌کنم و قلب او را تاریک می‌کنم تا مرا فراموش کند و نمی‌چشانم به او شیرینی محبّت خود را.» » پر واضح است که محبّت دنیا با محبّت خدای تعالی جمع نشود. و احادیث در این باب بیشتر از آن است که در این اوراق بگنجد.
و چون معلوم شد که حبّ دنیا مبدأ و منشأ تمام مفاسد است، بر انسان عاقل علاقمند به سعادت خود لازم است این درخت را از دل ریشه کن کند. و طریق علاج عملی آن است که معامله به ضدّ کند: پس اگر به مال و منال علاقه دارد، با بسط ید و صدقات واجبه و مستحبّه ریشه آن را از دل بکند. و یکی از نکات صدقات همین کم شدن علاقه به دنیا است، و لهذا مستحبّ است که انسان چیزی را که دوست می‌دارد و مورد علاقه‌اش هست صدقه دهد، چنانچه در کتاب کریم الهی می‌فرماید: «لَنْ تَنالُوا البِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُون.» و اگر علاقه به فخر و تقدّم و ریاست و استطالت دارد، اعمال ضدّ آن را بکند و دماغ نفس امّاره را به خاک بمالد تا اصلاح شود.
و باید انسان بداند که دنیا طوری است که هر چه آن را بیشتر تعقیب کند و در صدد تحصیل آن بیشتر باشد، علاقه‌اش به آن بیشتر شود و تأسّفش از فقدان آن روز افزون گردد، گوئی انسان طالب چیزی است که به دست او نیست…
و در باب علّت وجوب صوم نیز در حدیث شریف است که یهودان سؤال نمودند که به چه علّت واجب نمود خداوند بر امّت تو سی روز روزه در روزها. فرمود: همانا آدم- علیه السلام- چون از آن درخت خورد باقی ماند در شکمش سی روز؛ پس، واجب فرمود خداوند بر آدم و بر ذریه‌اش سی روز گرسنگی و تشنگی را؛ و تفضّل فرمود بر آنها به این که در شبها اجازه خوردن داد به آنها.
بطلان روزه بدون اعتقاد به امامت و ولایت ائمه
تمسّک به اولیاء نعم که خود راه عروج به معارج را یافته و سیر الی اللَّه را به اتمام رسانده‌اند از لوازم سیر الی اللَه است؛ چنانچه در احادیث شریفه به آن بسیار اشاره شده و در وسائل بابی منعقد فرموده در بطلان عبادت بدون ولایت ائمه و اعتقاد امامت آنان. و از کافی شریف حدیث نموده به سند خود از محمد بن مسلم که گفت: «شنیدم حضرت باقر العلوم- علیه السلام- می‌فرمود: «بدان‌ای محمد، همانا امامان جور و اتباع آنها از دین خداوند معزولند و گمراهند و گمراه کنند؛ پس، اعمالی که می‌کنند مثل خاکستری است که در روز طوفانی باد سخت به او وزد و او را متفرق کند». »
و در روایت دیگر است که حضرت باقر- علیه السلام- فرمود: «اگر کسی شبها را به عبادت قیام کند و روزها را روزه بگیرد و تمام مالش را تصدّق دهد و در تمام عمرْ حج به جا آورد و نشناسد ولایت ولیّ اللَه را تا موالات او کند جمیع اعمالش به دلالت او باشد، برای او پیش خداوند ثوابی نیست و نیست او از اهل ایمان.»
و شیخ صدوق به سند خود از ابو حمزه ثمالی حدیث کند که گفت: «حضرت علی بن الحسین- علیهما السلام- به ما فرمود: «کدام یک از بقعه‌ها افضل است؟» گفتیم: «خداوند و رسول او و پسر رسول او بهتر می‌دانند.» فرمود: «افضل بقعه‌ها برای ما، بین رکن و مقام است. اگر کسی عمر کند چندان که نوح عمر کرد در قومش هزار سال، الّا پنجاه سال روزه بگیرد روز را و شبها به عبادت بایستد در آن مکان، پس از آن ملاقات کند خدا را بی‌ولایت ما، نفع نرساند او را چیزی از آن.»
و اخبار در این باب بیش از این است که در این مختصر بگنجد.
تنظیم: غلامرضا خارکوهی
اخذ از کتاب آداب الصلاة (آداب نماز) حضرت امام خمینی «ره»
© کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب گلستان ما با ذکر منبع امکان پذیر است.
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد